ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΑ

Πέρασε ένας μήνας και εσύ ακόμα είσαι στον Ευαγγελισμό... Δεν μπορούμε να σου πούμε κάτι άλλο παρά μόνο ότι δεν πρέπει να σταματήσεις να αγωνίζεσαι.Το ξέρουμε είσαι πολύ δυνατή και δεν θα σκύψεις ούτε για μια στιγμή - δεν το έκανες ποτέ - από την πρώτη στιγμή σε ξεχωρίσαμε. 'Εχεις ένα σπάνιο μεγαλείο ψυχής, ευχαριστούμε το θεό που σε γνωρίσαμε. Όποιος σε γνωρίζει αισθάνεται ότι αξίζει να ζει. Εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό που βιώνεις εσύ με τέτοια δύναμη, έχουμε λυγίσει, συγχώρεσέ μας. Κάθε μέρα μαζεύουμε τα κομμάτια μας και προσπαθούμε όσο μπορούμε να σταθούμε όρθιοι. Είναι δύσκολο πολύ, κυρίως όταν βλέπουμε πως έχει περάσει ένας μήνας και πάλι, όπως πάντα, και όσο ποτέ άλλοτε, όλοι κοιμούνται και δεν καταλαβαίνουν. Και όσοι δείχνουν ότι κάτι κατάλαβαν δυστυχώς δεν έχουν πειστεί ότι οι αγώνες μας όλο αυτό τον καιρό, η μάχη που δίνεις ακόμα και τώρα για την ζωή σου είναι για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας. Κατάλαβαν ότι είναι μόνο για το δικό τους καλό, καταλαβαίνεις τι θέλουμε να σου πούμε... Όπως έκαναν πάντα, κοιτάζουν τα προσωπικά τους οφέλη και όπως ξέρεις και εσύ εμείς ήμασταν μόνο αναλώσιμο υλικό για αυτούς. Όμως, Κωσταντίνα πάντα λέγαμε ότι κάπου θα υπάρχει ένα φως, που θα μας φωτίσει όλους, και αυτούς ακόμα που κοιμούνται και δεν καταλαβαίνουν. Αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε καταρεύσει τελείως, γιατί υπάρχει το φως στα μάτια απλών συνανθρώπων μας και εσύ ήσουν η σπίθα που το άναψες. Όλοι μας το είδαμε, και όχι μόνο το είδαμε, αλλά φωτιστήκαμε τόσο πολύ, που άρχισαν να θέλουν και άλλοι συνάνθρωποί μας απο κάθε γωνιά της γής να φωτιστεί όλος ο κόσμος όσπου μια μέρα θα ξημερώσει και όλα γύρω θα έχουν αλλάξει. Να ένας άλλος λόγος που αξίζει να ζεις και να παλεύεις, λέμε στον εαυτό μας κάθε φορά που λυγίζουμε, και αυτό πάλι εσύ μας το έχεις προσφέρει. Για αυτό λέμε ότι έχεις μεγαλείο ψυχής. Σου υποσχόμαστε λοιπόν θα παλέψουμε όσο μπορούμε γιατί είναι χρέος τιμής προς εσένα και όλων των συναδέλφων, όλων των συνανθρώπων μας.